Petra – prawdziwa perła z czasów antycznych, miasto Nabatejczyków. Położona w południowo-zachodniej Jordanii w miejscowości Wadi Musa. Jest jednym z siedmiu cudów świata, a także została wpisana na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Przez długie stulecia była skrzętnie ukryta przed światem, a droga do niej była znana jedynie lokalnym plemionom. Dziś jest dostępna dla takich ludzi jak Ty i ja, więc jeśli jej jeszcze nie widziałeś, bądź widziałeś ją tylko w filmie Indiana Jones, to koniecznie musisz to zmienić, bo na żywo robi jeszcze większe wrażenie. Petra w 1 dzień to propozycja dla osób, które niestety nie mają czasu na pozostanie tutaj dłużej. A szkoda, bo na prawdę warto. Mi zwiedzanie Petry zajęło dłużej…
Zwiedzanie Petry i dlaczego nie samemu
Po zjedzeniu śniadania, spakowaniu zapasu wody i czegoś do jedzenia opuszczamy Petra Gate Hotel. Bardzo miła obsługa, hotel w dobrym standardzie i bardzo rozsądnej cenie, a w pobliżu wiele restauracji. Można go zarezerwować tutaj.
Przepraszam, ale dlaczego tak właściwie to my? Miało być przecież o samotnym podróżowaniu, o przekraczaniu granic i odkrywaniu świata na własną rękę. Masz rację, tak miało być, ale nie jest. Wojtka i Kasię, poznałem w realu na lotnisku w Krakowie.
Za namową Asi, wielbicielki azjatyckiej kuchni, która wcześniej niż ja odwiedziła Jordanię, postanowiłem dodać ogłoszenie na jednej z grup na facebooku. Tak, tak, słuchaj rad ludzi, którzy Ci dobrze życzą, a unikaj tych, u których na samą myśl o tym jak giniesz w zamachu terrorystycznym maluje się uśmiech na twarzy. Skorzystałem więc z porady i zamieściłem post z datami mojego pobytu z propozycją dołączenia do kogoś, by zredukować koszty podróży. I tak właśnie los podesłał mi wspomnianych kompanów.
Od Petra Gate Hotel do Petra Visitor Centre dzieli nas 1.5 km, które pokonujemy pieszo. W Polsce pochmurno i wietrznie, a tu ma być dziś ponad 30 stopni. Po niecałych 20 minutach docieramy na miejsce. Można tutaj dokonać zakupu biletów wstępu, lecz nie polecam tej opcji. Najlepsza metodą na zaoszczędzenie paru dodatkowych groszy, jest zakupienie Jordan pass, można to zrobić tutaj.
O zaletach Jordan Pass możesz przeczytać tutaj.
Main Trail – Szlak główny (czerwony)
Zaopatrzyliśmy się w mapy, które są tutaj dostępne w różnych wersjach językowych i zaczynamy nasze zwiedzanie od szlaku głównego. Ma on długość 8 km i jest mało wymagający, lecz bardzo często zatłoczony przez rzesze turystów, dlatego polecam, by wybrać się tam z samego rana.
Osoby, które nie mogą się samodzielnie poruszać mogą skorzystać z zaprzęgów konnych, które są zlokalizowane na samym początku trasy. Przejazd pod skarbiec jest co prawda wliczony w cenę, lecz mimo wszystko panowie domagają się uiszczenia dodatkowej opłaty. A tak oto prezentuje się początek szlaku.
Obelisk Tomb
Po zaledwie paru minutach marszu natrafiamy na jedną z pierwszych atrakcji w Petrze a mianowicie na Obelisk Tomb. Główny zabytek Nabatejczyków z I wieku naszej ery, ma cztery piramidy obeliski i rzeźbioną figurę między nimi na fasadzie. Prawda, że robi wrażenie?
As Siq – Wąwóz As Siq
Wojtek, zapalony sportowiec, który bierze udział w biegach takich jak Spartan Race, pędzi do przodu, podczas gdy my z Kasią trzymamy się troszkę z tyłu. Nie mogę nacieszyć oczu widokiem tego pięknego wąwozu, zatrzymuję się co chwilę, by zrobić pamiątkowe zdjęcia. As Siq, bo taka jego nazwa, jawi się ogromną paletą barw na odcinku o długości 1,25km. Główną część Siq tworzy naturalna formacja skalna powstała nie w skutek erozji wodnej, jakby można przypuszczać, lecz w skutek działania sił tektonicznych. Resztę wyrzeźbili Nabatejczycy, by nadać mu idealne kształty. Po obu stronach Siq znajdują się kanały do czerpania wody z Wadi Musa.
Treasury (Al-Khayneh) – Skarbiec
Na samym końcu wąwozu wyłania się najbardziej rozpoznawalna budowla w całej Petrze – Skarbiec. Na pewno każdy z was widział podobne zdjęcia w internecie. Tutaj też zbierają się największe tłumy. Mi one jednak nie przeszkadzały, gdyż bardzo byłem zajęty podziwianiem. Sam Skarbiec ma prawie 40 metrów wysokości i jest bogato zdobiony fryzami i figurami. Niektórzy archeolodzy uważali go za świątynię, inni natomiast sądzili, że było to miejsce przechowywania dokumentów – do dziś nie wiadomo tak dokładnie do czego służył.
Thatre – Teatr
Jeśli chodzi o Skarbiec to ja mógłbym tu siedzieć w nieskończoność, ale niestety czas nas goni, a do końca trasy jeszcze daleko. Idziemy dalej ulicą fasad, mijając po drodze mniejsze i większe grobowce, do których to wnętrza bardzo ochoczo wszyscy zaglądamy oraz stragany i rzesze kupców. Tak, tak, niestety każdy próbuje coś nam sprzedać po “okazyjnej cenie”.
Zaraz po naszej lewej stronie znajduje się wykuty w skale teatr, który był w stanie pomieścić około 4 000 osób.
Royal Tombs – Grobowce Królewskie
A teraz ciągnie nas kilkadziesiąt metrów dalej, gdzie po prawej stronie dostrzec można okazałe Grobowce Królewskie. Prezentują się bardzo ładnie z daleka. A z bliska? Też pięknie, ale z tym muszę poczekać do jutra, bo dziś na wszystko nie starczy nam czasu.
Great Temple – Wielka Świątynia
Wielka Świątynia, a raczej jej ruiny, jest jednym z głównych elementów architektonicznych Petry i znajduje się na końcu szlaku głównego. Stąd można zawrócić bądź kontynuować dalsze zwiedzanie Petry w zależności od pogody, siły i wytrzymałości. Niestety nie przetrwała trzęsienia ziemi, które nawiedziło to miejsce w przeszłości.
Tutaj też zaczepia nas mała dziewczynka, która próbuje nam sprzedać kolorowe kamyki, które wcześniej uzbierała. Może ma z 4 czy 5 lat. Bardzo przejętym i smutnym głosem mówi : “no business today, one dinar only, please buy“. Przykry widok, ale moim zdaniem miejsce dzieci jest w szkole, a nie w pracy, gdzie każe im się sprzedawać w takim upale.
No nic, z wyrzutami sumienia i ciężkim sercem podążamy dalej. Na mapkach, które dostaliśmy w Visitor Centre widnieje prośba o niewspieranie zmuszania dzieci do pracy. Decyzja w tej kwestii należy do Ciebie.
Nasze nogi niosą nas dalej, bo jak wiadomo: gdzie coś się kończy, tam coś się zaczyna. A tu właśnie zaczyna się kolejny szlak.
Ad-Deir (Monastery) – Klasztor
Masa schodów do pokonania, barwne skały i przepiękne widoki. Od teraz mamy do pokonania 2,5km. Szlak ten przeznaczony dla osób z odrobiną kondycji. Przejście go w praktyce zajmuje około 2.5 godziny. Gdy jest Ci jej jednak brak to możesz skorzystać z transportu osiołkiem. Osobiście nie polecam tego rozwiązania, gdyż zwierzęta nie są dobrze traktowane przez swoich właścicieli, często są bite i maja dużo widocznych ran na ciele. Ponadto widok osoby z waga 100+ na takim małym osiołku potęguje we mnie negatywne odczucia, dlatego stanowczo odradzam.
Droga szlakiem Ad-Deir (Monastery)
“Daleko jeszcze, daleko jeszcze?” Od razu Shrek mi się przypomina. Idziemy i idziemy i końca nie widać. To samo pytanie zadawałem sobie już wcześniej w drodze na Zamek w Rijece w Chorwacji, na Twierdzę Masada w Izraelu i na wieżę Kościoła Garnizonowego we Wrocławiu. O ile my faceci dajemy spokojnie radę to po Kasi widać, że jest już troszkę zmęczona, ale jak przystało na prawdziwą kobietę z charakterem nie poddaje się ani na chwilę. Siadamy w cieniu, by nabrać sił i ugasić pragnienie.
Skały malują się w podobnych barwach jak te, które mijaliśmy w wąwozie, lecz tutaj są bardziej czerwone. Po około 2 godzinach docieramy na miejsce. Nagrodą za wysiłek włożony w pokonanie tej trasy jest widok na jakże okazały Klasztor, który ma 51 metrów wysokości i jest jedną z najwyższych i najlepiej zachowanych budowli w skalnym mieście.
Obok Klasztoru znajduje się restauracja, gdzie oprócz napoi można też coś zjeść. Zatrzymujemy się tu na chwilę na małą czarną. Ja piję sok ze świeżo wyciśniętych pomarańczy, ponieważ od pewnego czasu stronię od kawy. Po przejściu kilkudziesięciu metrów dalej możemy podziwiać takie oto widoki.
Wracamy tą samą trasą. Pod Skarbcem w godzinach popołudniowych jest zdecydowanie mniej ludzi. Jest to też odpowiednia pora do robienia zdjęć, gdyż światło jest zdecydowanie łagodniejsze, a zdjęcia nie wychodzą przepalone. Po powrocie do hotelu wychodzimy jeszcze razem na kolację. Jutro z samego rana będę musiał się niestety pożegnać z Kasią i Wojtkiem, a szkoda, bo spędziłem w ich towarzystwie bardzo miło czas.
Ile czasu przeznaczyć na zwiedzanie Petry?
Reasumując, jeśli chodzi o mnie, to jeden dzień na zwiedzanie Petry to zdecydowanie za mało. Spędziłem tutaj 3 dni i jak dla mnie było to wystarczająco dużo. Dla osób z duszą archeologa będzie to też czas optymalny. Osobom, które nie mają wystarczająco dużo czasu na zwiedzanie Petry wystarczy w zupełności pokonanie głównego szlaku z małymi odstępstwami. Reszta szlaków jest zdecydowanie bardziej wymagająca, spotkasz na nich mało turystów, ale za to podziwiał będziesz wspaniałe widoki na panoramę miasta.
Więcej na temat Jordanii i Petry w kolejnych wpisach. Jeśli spodobał Ci się mój post to proszę udostępnij go w imię zasady “sharing is caring”. A Ty kiedy wybierasz się do Jordanii?
Po więcej podróżniczych inspiracji oraz praktycznych informacji związanych z podróżowaniem zapraszam na stronę główną; blog podróżniczy.
- Atak w Petrze-Zwiedzanie Petry w praktyce cz.3
- Amman – Zwiedzanie największych atrakcji stolicy Jordanii
- Zwiedzanie Petry w praktyce cz.2
- Petra nocą – Hit czy kit i strata pieniędzy
- Zakup Jordan Pass – ceny, atrakcje, opłacalność
- PETRA w 1 dzień – Co warto zobaczyć? Skalne miasto Petra
